کاریکَلَماتور (آمیخته ی کاریکاتور و کلمات) ویژه دبیران ادبیات و کلاس انشای متفاوت

بخش هایی از اشعار سهراب سپهری که شاید به عنوان کاریکلماتور بکار رفته:

تا شقایق هست، زندگی باید کرد.
در چراگاه نصیحت، گاوی دیدم سیر.
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
حیات، غفلت رنگین یک دقیقه ی"هواست"
و اگر مرگ نبود، دست ما در پی چیزی می گشت.
پرده را برداریم/ بگذاریم که احساس، هوایی بخورد.
لب دریا برویم/ تور در آب بیندازیم و بگیریم طراوت را از آب.
بهترین چیز، رسیدن به نگاهی است که از حادثه ی عشق، تر است.
کسی نیست/ بیا زندگی را بدزدیم، آن وقت/ میان دو دیدار قسمت کنیم.
من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن/ من ندیدم بیدی، سایه اش را بفروشد به زمین.
به سراغ من اگر می آیید/ نرم و آهسته بیایید، مبادا که تَرَک بردارد/ چینی نازک تنهایی من.
زندگی رسم خوشایندی است/ زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ/ پرشی دارد اندازه ی عشق.

1.     ابرها برای تبانی با خشکسالی، قرص ضد بارداری خوردند.

2.     اتم را شکافته ایم  اما . . . . . . . . . .  . . . . . . . از درون خویش بیخبریم !

3.     آخرین “تور ِ“ ماهی ، سفر به خشکی است.

4.     آدم بی اراده کشیدن خجالت را هم نمی تواند ترک کند.

5.     آدم ها وقتی به آسمان خوش بین بودند، هواپیما ساختند و وقتی بدبین شدند چترنجات را.

6.     آدم های سر به زیر حتما در چاله نخواهند افتاد ، اما هیچ گاه هم آسمان آبی را نخواهند دید .

7.     آرام‎ترین خواب ، به ساعت تعلق دارد.

8.     آرزوی نداشته بر باد نمی رود .

9.     از بس که روشنفکر بود از خاموشی برق هراسی نداشت.

10. از دودلی خسته شده بودم ، یکی از آنها را برای زاپاس کنار گذاشتم.

11. از روی پل عابر پیاده عرض خیابان را به طول عمرم اضافه می کنم.

12. از کسانی که احمقانه صادقند بیشتر بدم می آید تا کسانی که دروغ های قشنگ می گویند .